Od luksusu po zgliszcza! Losy sopockiego Hotelu Metropol

Na rogu dzisiejszych ulic Bohaterów Monte Cassino i Królowej Jadwigi – w samym sercu Sopotu, gdzie dziś tętni życiem Centrum Haffnera – ponad sto lat temu stał jeden z najbardziej reprezentacyjnych obiektów kurortu: Hotel Metropol. Przez blisko cztery dekady był świadkiem przemian miasta – od modnego pruskiego uzdrowiska, przez lata Wolnego Miasta Gdańska, aż po dramatyczny koniec w marcu 1945 roku.

Od skromnego dworku do hotelowej elegancji

Historia tego miejsca sięga pierwszej połowy XIX wieku. Na planach Sopotu z lat 1843–1844 widać w tym miejscu duży dworek z ogrodem. W 1881 roku parcelą zainteresował się Hugo Werminghoff, przedsiębiorczy hotelarz, który wkrótce uruchomił tu Hotel Plażowy (Strand Hotel). Po kilku latach sprzedał go Ottowi Bohnke, kolejnemu właścicielowi, który rozbudował obiekt o dodatkowe piętro, zwiększając liczbę pokoi i unowocześniając jego wyposażenie.

W 1897 roku w „Copockiej Gazecie Kąpielowej” reklamowano hotel jako miejsce o wysokim standardzie – z dobrym jedzeniem, piwem monachijskim i winami sprowadzanymi z gdańskiego sklepu ratuszowego.

Narodziny Metropolu

Na początku XX wieku parcelę nabył Wilhelm Werner, który postanowił stworzyć nowoczesny obiekt odpowiadający rosnącym ambicjom Sopotu – wówczas już renomowanego kurortu nadbałtyckiego. W 1909 roku ukończono budowę czterokondygnacyjnego Hotelu Metropol, wzniesionego według projektu samego Wernera. Budynek o planie litery „L”, z krótszym skrzydłem przy ul. Morskiej (dziś Bohaterów Monte Cassino) i dłuższym przy ul. Wiktorii (dzisiejszej Królowej Jadwigi), wyróżniał się elegancką fasadą i nowoczesnymi rozwiązaniami architektonicznymi.

W 1911 roku Werner sprzedał hotel Hugonowi Werminghoffowi – dawnemu właścicielowi Hotelu Plażowego – który prowadził go wspólnie z żoną Agnes Werminghoff. Po jej śmierci obiektem zarządzało konsorcjum hotelowe Metropol, kontynuujące jego działalność w okresie międzywojennym.

Mroczne czasy i upadek

Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera w 1933 roku, Hotel Metropol stał się miejscem spotkań sympatyków nazistowskiej ideologii. W czasie II wojny światowej obiekt został przejęty przez administrację Wehrmachtu – w 1940 roku mieścił się tu sztab dowództwa 196. Dywizji Piechoty.

Tragiczny finał historii Metropolu nastąpił 23 marca 1945 roku, kiedy to podczas walk o Sopot budynek został spalony przez wojska radzieckie. Ruiny przetrwały jeszcze kilka lat, by ostatecznie zostać rozebrane w 1952 roku.

Od piekarni do Centrum Haffnera

W powojennych latach miejsce po hotelu zmieniało swoje oblicze kilkukrotnie. Najpierw stanęła tu Piekarnia Mieczkowskich, a następnie pawilon Cepelii i popularny w latach 70. bar Kebab. Dopiero na początku XXI wieku teren ponownie zyskał reprezentacyjny charakter – w latach 2006–2008 wzniesiono tu nowoczesny kompleks usługowo-mieszkalny Centrum Haffnera, który kontynuuje tradycję tętniącego życiem centrum Sopotu.

Pamięć o dawnej świetności

Choć Hotel Metropol nie przetrwał wojennej zawieruchy, jego historia pozostaje ważną częścią dziedzictwa Sopotu. To symbol epoki, w której miasto rozkwitało jako kurort pełen elegancji, nowoczesności i europejskiego stylu. Dziś spacerując po „Monciaku”, trudno wyobrazić sobie, że w miejscu współczesnych restauracji i butików niegdyś stał hotel, w którym wypoczywali kuracjusze z całej Europy.

Tekst powstał w oparciu o opracowanie serwisu www.dawnysopot.pl.

[ZT]35228[/ZT]