Dokładnie 124 lata temu – 8 października 1901 roku – cesarz Niemiec i król Prus Wilhelm II Hohenzollern podpisał dokument, który na zawsze odmienił losy Sopotu. Wtedy to niewielka nadbałtycka miejscowość, dotąd funkcjonująca jako gmina wiejska, uzyskała prawa miejskie.
W sprawozdaniu gminnym za rok 1901 zapisano oficjalne potwierdzenie tego wydarzenia:
„Jego Majestat Cesarz uczynił łaskę, wydając rozporządzenie gabinetowe na najwyższym szczeblu: W związku z raportem z dnia 25 września br. zamierzam Krajowej Gminie Sopot w powiecie wejherowskim w Prusach Zachodnich pozwolić niniejszym w łaskawości na przyjęcie praw miejskich”.
Dokument ten, przechowywany dziś w Archiwum Państwowym w Gdańsku, stanowi symboliczny akt narodzin miasta Sopotu.
W grudniu 1901 roku w sopockim hotelu „Victoria” odbyły się pierwsze wybory do Rady Miasta. Nowo wybrana rada zebrała się po raz pierwszy 10 lutego 1902 roku, wybierając dr. nauk prawnych Volkmarra von Wurmba na pierwszego burmistrza Sopotu.
Uroczyste objęcie urzędów miało miejsce 1 kwietnia 1902 roku, a tego dnia zwołano również pierwsze oficjalne posiedzenie Rady Miasta. Wieczorem w reprezentacyjnych salach Kurhausu odbył się bankiet i festyn dla mieszkańców – pierwsze miejskie święto w historii Sopotu.
Nowo powołane władze, zgodnie z tradycją tamtych czasów, wysłały telegram dziękczynny do cesarza Wilhelma II, o treści:
„Najmłodsze miasto dziękuje Jego Majestatowi za Najwyższą Łaskawość i ponawia śluby niezłomnej wierności”.
Zaledwie kilka miesięcy po rozpoczęciu działalności władz miejskich rozpoczęto prace nad projektem herbu Sopotu. W listopadzie 1902 roku rada miejska przyjęła pierwszy projekt, przedstawiający rybaka w łodzi na tle błękitnego morza. Heroldia Pruska – oficjalny urząd ds. heraldyki – odrzuciła jednak ten pomysł.
Nowy projekt, który ostatecznie zyskał aprobatę, stworzyła berlińska artystka Elsa Lüdecke, przebywająca wówczas na wakacjach u rodziny w Sopocie. Jej propozycja – mewa z rybą w dziobie na żółto-niebieskim tle – została zatwierdzona przez cesarza 17 lutego 1904 roku.
Ten właśnie herb, wraz z barwami miasta, pozostaje symbolem Sopotu do dziś. Najstarszy jego wizerunek można zobaczyć na portalu Zakładu Balneologicznego, wzniesionego w 1904 roku – jeszcze w epoce cesarskiej.
W pierwszych latach XX wieku Sopot rozwijał się w błyskawicznym tempie. Wprowadzono ordynację miejską, utworzono policję i dyrekcję kąpieliskową, powstała szkoła dla dziewcząt i ukończono Zakład Balneologiczny. W krótkim czasie z nadmorskiej wsi wyrósł europejski kurort, który już w okresie międzywojennym stał się jednym z najmodniejszych miejsc wypoczynkowych nad Bałtykiem.
Po I wojnie światowej miasto znalazło się w granicach Wolnego Miasta Gdańska, a po 1945 roku – w Polsce. Mimo zawirowań historii, Sopot zachował swój niepowtarzalny charakter, łącząc w sobie ducha przedwojennego kurortu z nowoczesnością.
0
0
0
0
0
0
0 0
Miastu i jego mieszkańcom kolejnych cudownych lat