Sopot, znany dziś jako popularne kurortowe miasto nad Morzem Bałtyckim, kusi turystów nie tylko urokami plaż i pięknymi widokami, ale także bogatą historią. Jednym z historycznych budynków, które częściowo przetrwały próbę czasu, jest Dom Towarowy Fastów, którego początki sięgają lat czterdziestych XIX wieku.
Dzieje tego miejsca sięgają drugiej połowy XIX wieku, kiedy to synowie Otto oraz Ernst Fast przejęli interes po swoim ojcu. Wówczas sklep mieścił się w budynku dawnej Apteki pod Orłem, przy ówczesnej ul. Morskiej pod numerem 55. Z czasem bracia zdecydowali o wybudowaniu okazałego domu towarowego, który miał sprostać rosnącym potrzebom sopocian.
W 1896 roku przystąpiono do realizacji tego ambitnego projektu. Budynek zaprojektowany został przez Wilhelma Lippkego. W kolejnych latach, od strony ul. Podjazd, dobudowano do niego ciąg sklepów. Na przeciwko znajdował się park oraz bagażownia kolejowa, co sprawiało, że miejsce to stanowiło jeden z centralnych punktów życia społecznego Sopotu.
Budynek stanowił przykład niezwykle efektownej architektury. Jego przyziemie zdobiły kamienne boniowanie, a dwie górne kondygnacje wykończone były ceglanymi elewacjami, urozmaiconymi kamiennymi pasami i obramieniami okien. Na szczycie budynku umieszczono metalową tablicę z napisem "A. Fast", która stała się symbolem wysokiej jakości towarów i usług oferowanych w tym miejscu.
Dom towarowy posiadał dwa główne wejścia. Pierwsze z nich, większe, mniej ozdobne, to, nad którym umieszczono balkony, znajdowało się od strony rynku. Drugie, które przetrwało do dzisiaj, umieszczono w narożniku pod wykuszem, zwieńczonym urokliwą wieżyczką. Przy drugim wejściu znajdują się dwie rzeźby, przedstawiające postacie myśliwego niosącego upolowaną zwierzynę oraz kobietę niosącą złowione ryby. To wyraźne nawiązanie do tradycji pierwszego domu towarowego A. Fasta, który specjalizował się w towarach kolonialnych, delikatesach, dziczyźnie, rybach i ptactwie.
W ciągu prawie pół wieku istnienia domu towarowego Fastów, znajdowały się tam również mieszkania lokatorskie na wyższych piętrach, co było typową praktyką tamtych czasów. Na parterze zaś mieściły się sklepy, tworząc spójną przestrzeń handlową.
W okresie międzywojennym budynek przeszedł w ręce polskie. Przed rokiem 1939 kolejnymi właścicielami byli Fortunat Zdziechowski z Warszawy oraz hrabia Dzieduszycki z Zambrowa. Na górnym piętrze domu do 1930 roku mieszkał także lekarz Władysław Ulatowski, który był działaczem polonijnym i pierwszym prezesem chóru "Lutnia".
Niestety, w 1945 roku, w czasie walk o Sopot, budynek uległ znacznym zniszczeniom. Szczególnie ucierpiały jego górne kondygnacje. Później, w trakcie porządkowych, usunięto pozostałości ruin. Jedyną zachowaną częścią budynku jest narożny portal wraz z dużą salą i podpiwniczeniem, gdzie obecnie mieści się restauracja Kulinarny Motyw.
Źródło: Magiczny Sopot, Marek Sperski - Sopot. Przewodnik, w oparciu o opracowanie www.dawnysopot.pl.
[ZT]17094[/ZT]
0 0
Piękny budynek... Może dałoby się odbudować, że tak naiwnie spytam?