Dzisiaj po raz pierwszy liczba nowych infekcji w całym kraju przekroczyła 20 tys. przypadków. W samym Sopocie stwierdzono 19 nowych zakażeń wirusem SARS-CoV-2. Warto jednak podkreślić, że to jest liczba jedynie znanych zakażeń. O tym, jak trudno uzyskać diagnozę i wsparcie w obliczu epidemii, miała okazję przekonać się jedna z naszych czytelniczek. O swoich spostrzeżeniach poinformowała nas w liście nadesłanym do redakcji.

List do redakcji od naszej czytelniczki: 

Droga Redakcjo, czy wiecie, ile trzeba się wysilić, by w końcu trafić na "upragnioną" kwarantannę?

Sytuacja jest dość ciekawa. Myślę, że nie ja jedna w ostatnim czasie miałam okazję przetestować nasz system "wyłapywania covidowców". Wnioskami z tych obserwacji chciałabym się z Państwem podzielić.

Piątek

Typowe objawy przeziębienia. Nic nadzwyczajnego. Życie toczy się swoim rytmem, czyli jest spokojnie

Sobota

Spokoju nadal nic nie zakłóca. Czuję się osłabiona i choć niby to nic wielkiego, to kawa rano po prostu nie smakuje. Kilka godzin po śniadaniu nie dość, że nie smakuje już nic, to w dodatku nic także nie pachnie. Myślę sobie, że niby przy każdym przeziębieniu tak się może zdarzyć, ale kataru brak, a nie czuję żadnego zapachu. Choćbym nos włożyła w kubek z kawą, to po prostu zupełne nic

Niedziela

Myślę, że może mi przejdzie. Po pierwsze tylko nie panikować, więc siedzę i czekam. Weekend jeszcze trwa, ale i tak nic nie zrobię. Zostaje mi lekarz pierwszego kontaktu. Na wizytę jednak trzeba poczekać.

Poniedziałek

Dalej brak zapachu i smaku. Dociera do mnie, że chyba czas zacząć działać. Dzieci prowadzę do szkoły. W końcu od 8.00 jestem standardowo w pracy, a przecież żadnego zwolnienia nie mam, więc działamy. Mąż też poszedł do pracy, bo urlopu już w tym roku nie ma, czyli wszyscy na miejscach. Trzeba w końcu umówić się do lekarza.

Typowo - dzwonię, aby umówić się na teleporadę. ''Skrzynka poczty głosowej abonenta, do którego dzwonisz jest pełna" - słyszę. Tak mijają dobre trzy godziny. Postanawiam napisać e-maila, myśląc, że może ktoś pocztę odbierze szybciej. W międzyczasie udaje mi się dodzwonić na teleporady. Zadzwoniłam na numer ze strony NFZ - jak się okazało, bezpośrednio do lekarza, Ten jedynie donośnym głosem zapytał: "Czemu się pani do mnie dodzwoniła?" Żadnego rezultatu. Żadnej pomocy.

Po kolejnej godzinie przełom! Tym razem odebrała kobieta. Przedstawiam sytuację i po chwili słyszę "Dobrze, zapisuję panią na jutro".

Czuję konsternację, ale cóż, nie ma wyjścia, czekamy. W zasadzie już bym się poddała, ale niespodziewanie pojawił się mail na skrzynce. "Dobrze, lekarz do pani dzisiaj zadzwoni. Proszę mieć telefon przy sobie" - czytam w odpowiedzi.

Czyli jeszcze nie wszystko stracone! Czekam więc na teleporadę. Pani doktor dzwoni około godziny 14. Przedstawiam sytuację po raz kolejny. W efekcie zapada jasna decyzja - L4 do końca tygodnia. Lekarka kazała odpoczywać. Wydała również skierowanie na testy na COVID-19. Podyktowała wszystkie numery, pod które mogę zadzwonić i się zapisać, a następnie poinformowała, że zadzwoni, jak zobaczy w systemie wyniki. W sprawie kwarantanny sanepid ma się ze mną skontaktować dopiero po stwierdzeniu pozytywnego wyniku na COVID.

W porządku. Myślę sobie, że teraz to już z górki. Wybieram numer pierwszy z listy... i kolejne zderzenie z rzeczywistością. "Czas oczekiwania na odebranie połączenia wynosi 3 godziny 44 minuty i 15 sekund''.

Pod kolejnymi numerami nie było lepiej - pełna skrzynka, abonent nie odbiera, telefon nie odpowiada.. 

Łatwo się domyślić, jak minęły mi kolejne godziny. Po wiszeniu na słuchawce przez prawie cały dzień udało mi się zarejestrować ostatecznie na test - czwartek na godzinę 16.30. Wierzyłam, że teraz już mogę spokojnie czekać do czwartku. Jak miało się okazać, bardzo się pomyliłam. 

Wtorek

Jestem na L4. Dzieci posłane do szkoły, bo przecież nikt z nas nie jest na kwarantannie. Mąż pojechał do pracy, a ja tak sobie czekam. W końcu loguję się na internetowe konto pacjenta. Ot tak, przypadkiem, żeby sprawdzić, czy widnieje tam wystawione zwolnienie lekarskie.

Moim oczom ukazuje się taki oto komunikat:

"W dniu (...) została nałożona kwarantanna domowa". Ale jak to? Myślę dalej - dzieci w szkole, mąż w pracy... a ja na kwarantannie? Dzwonię więc na pierwszą lepszą infolinię NFZ z zapytaniem, czy to jest możliwe, że już jestem na kwarantannie i to sama jedna? I czemu mnie nikt nie poinformował?

Otrzymuję informację od miłej pani konsultantki:

"Jeśli na pani męża nikt kwarantanny nie założył, to musi być na kwarantannie tylko pani. To, że mieszkają państwo razem, w niczym nie przeszkadza. Proszę nie opuszczać miejsca zamieszkania".

Jestem zdziwiona i nie rozumiem tej sytuacji. Skoro jestem na kwarantannie, to jak teraz mam pojechać na te testy? Decyduję się wykonać kolejny telefon. Ponownie na linii miła pani konsultantka. Mówię jej o tym, że wylądowałam sama na kwarantannie i pytam, czy to faktycznie możliwe.

W odpowiedzi słyszę:

"Jeśli pojedzie pani własnym samochodem na testy, to może pani na ten czas opuścić miejsce kwarantanny. Nie ma natomiast przepisów, które mówią, że jedna osoba może być na kwarantannie. Muszą iść na nią wszyscy, którzy z panią mieszkają. Proszę zadzwonić do sanepidu, żeby nałożyli kwarantannę na rodzinę, z którą pani mieszka''.

Myślę o tym, co mogę zrobić w takiej sytuacji. Muszę poprosić sanepid o objęcie kwarantanną członków rodziny, bo przecież mąż nie ma już urlopu. Bez zwolnienia od lekarza z pracy go nie wypuszczą. Dzwonię.

Telefon do sanepidu uświadomił mi, że teoretycznie mogę być sama na kwarantannie, i to lekarz POZ powinien wysłać całą rodzinę na kwarantannę. Jeśli tego nie zrobił, to muszę wrócić na teleporadę do niego. Wracam więc do pierwotnie wybieranego numeru telefonu i rejestruję się na teleporadę. Los mi sprzyja. Udaje się za pierwszym podejściem.

Pani doktor, opowiadając mi o ustawie z wczoraj - czyli najwyraźniej z czasu po mojej telewizycie, uświadomiła mnie, że jak najbardziej mogę być już sama na kwarantannie, podczas gdy moi współdomownicy dalej wiodą "wolne życie" w szkole i w pracy.

Nikt mnie nie powiadomił o kwarantannie, bo "niestety sytuacja jest dynamiczna i pewnie sanepid, tudzież system, nie wysłał żadnego powiadomienia". Dowiedziałam się też, że nawet gdybym uzyskała ujemny wynik testu, to kwarantanny już się nie da niestety odwołać. Tak działa system.

Ta wiadomość zakończyła moje, póki co 2-dniowe, starania o legalną i uzasadnioną kwarantannę dla mnie i współdomowników. Wiadomość ta zakończyła wiszenie na słuchawce i błądzenie w gąszczu sprzecznych informacji. Teraz pozostaje mi czekać na wyniki testów, a te powinny się ukazać w okolicach weekendu. Może w końcu ktoś faktycznie zainteresuje się moimi dziećmi, które wciąż chodzą do szkoły, czy mężem, który codziennie jest w pracy?

[ZT]6312[/ZT]