Honorowi obywatele Sopotu - Zasłużeni dla miasta - Kto o nich pamięta?

Tytuł Honorowego Obywatela Sopotu jest wyrazem najwyższego uznania. Nadawany jest osobom szczególnie zasłużonym dla Sopotu, a także wybitnym osobistościom. Zostaje przyznany przez Radę Miasta Sopotu na wniosek Przewodniczącego Rady Miasta, komisji Rady Miasta, Prezydenta Miasta lub organizacji społeczno-politycznej po jego pozytywnym rozpatrzeniu.

• Honorowe obywatelstwo Sopotu może zostać nadane zarówno obywatelom polskim, jak i cudzoziemcom. Statut Miasta Sopotu dopuszcza pośmiertnie nadanie tytułu, nie wcześniej jednak niż 2 lata od daty śmierci.

Przedstawiamy sylwetki wybranych osób zasłużonych dla Sopotu:

Marian Mokwa - Malarz, podróżnik, działacz społeczny

Honorowe Obywatelstwo Miasta Sopotu nadała prof. Marianowi Mokwie Miejska Rada Narodowa uchwałą Nr VIII/38/79 z dnia 31 marca 1979 r. w 90. rocznicę urodzin malarza. Uznano ogromny dorobek artystyczny, wielki wkład w krzewienie narodowej kultury i sztuki oraz szczególne zasługi w upowszechnianiu malarstwa marynistycznego.

Franciszek Mamuszka - patron tramwajów, populizator Sopotu 

Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Sopotu nadała Franciszkowi Mamuszce Miejska Rada Narodowa w Sopocie uchwałą Nr XXIX/127/83 z dnia 19 lipca 1983 r., uznając ogromny wkład w popularyzowaniu historii i współczesnych osiągnięć naszego miasta.

Franciszek Mamuszka jest znanym, cenionym krajoznawcą i popularyzatorem naszego regionu. Od wielu lat związany był z województwem gdańskim, początkowo jako nauczyciel, wizytator Kuratorium i wreszcie jako wieloletni kustosz Muzeum Pomorskiego. Był organizatorem i wykładowcą pierwszych kursów dla przewodników w latach powojennych, stając się współtwórcą turystyki na terenie województwa gdańskiego.

Jako kustosz Muzeum Pomorskiego prowadził akcję odczytową z dziedziny sztuki, wygłaszając niezliczone prelekcje. Efektem jego pracy krajoznawczo-popularyzatorskiej stały się książki poświęcone Pomorzu, a przede wszystkim regionowi gdańskiemu. Wśród nich szczególne miejsce zajmują książki poświęcone Sopotowi stanowiące pierwsze większe publikacje dotyczące naszego miasta.

W 1975 roku ukazała się jego praca „Sopot, szkice z dziejów” wydana przez Ossolineum. W 1982 roku trafił na rynek księgarski „Bedeker Sopocki”, a w najbliższym czasie oczekiwać możemy wydania następnej pozycji zawierającej dzieje miasta w aspekcie historycznym.

W wydanych już przez Franciszka Mamuszkę publikacjach zwraca szczególną uwagę niezwykła serdeczność, jaką darzy autor wszystkie dokumenty związane z miastem, a przede wszystkim z miejscową przedwojenną Polonią, zmagającą się z niemieckim naporem. Aby zamieścić takie szczegółowe informacje Franciszek Mamuszka zetknął się osobiście z Polonią Sopocką, z jej potomkami. Poznał wiele osób, prowadził rozmowy, gromadził stare fotografie i dokumenty. Tak zrodził się jego podziw dla ludzi, o których pisał. Dla ich usilnych dążeń do zachowania narodowości bez względu na grożące represje. Dzięki Franciszkowi Mamuszce posiadamy dwie pierwsze ważne publikacje o mieście, dokumentujące jego historię, a także współczesne piękno.

Jako miłośnik Sopotu Franciszek Mamuszka był również współzałożycielem Towarzystwa Przyjaciół Sopotu i wieloletnim członkiem Zarządu działającym w sekcji historyczno-dokumentalnej. Jest autorem kilku publikacji o Sopocie zamieszczonych w „Roczniku Sopockim”. Zawsze chętnie służył pomocą przy rozwiązywaniu ważnych spraw dla miasta. Popularyzując wiedzę o nim, Franciszek Mamuszka w pełni zasłużył na miano Honorowego Obywatela Sopotu.

Elżbieta Dukuńska-Krzesińska 

Honorowe Obywatelstwo Sopotu przyznane zostało także Elzbiecie Duńskiej-Krzesińskiej przez Radę Miasta Sopotu w roku 2001. Kandydatura pani Elżbiety Duńskiej-Krzesińskiej wpisuje się w najnowsze dzieje Sopotu, odwołując się przede wszystkim do współczesnego charakteru miasta, często określanego jako prężny ośrodek sportowo-rekreacyjny.

Elżbieta Duńska-Krzesińska - lekkoatletka, która największe sukcesy sportowe odnosiła w okresie kiedy reprezentowała sopocki klub, mistrzyni olimpijska z Melbourne, jest najbardziej utytułowanym sopockim sportowcem w dziejach naszego miasta.

Roman Heising - muzykolog, artysta śpiewak, pedagog, publicysta muzyczny. Urodził się 8 lipca 1902 roku w Wieruszowie.

Honorowe Obywatelstwo Miasta Sopotu nadała prof. Romanowi Heisingowi Miejska Rada Narodowa uchwałą Nr XXIV/111/82 z dnia 20XII 1982 r. w 80. rocznicę urodzin jako jednemu z najzdolniejszych działaczy naszego miasta. Doceniono ogromny dorobek artystyczny oraz wkład w krzewienie narodowej kultury i sztuki, a w szczególności kształtowanie muzycznego smaku i świadomości muzycznej naszego społeczeństwa.

Do Sopotu przybył w lipcu 1945 r. Objął stanowisko zastępcy kierownika Wydziału Oświaty i Kultury, a od 1 stycznia 1946 naczelnika Wydz. Społecznego, któremu podlegały wydziały: Oświaty i Kultury, Zdrowia Publicznego, Opieki Społ. i Zatrudnienia. Pełnił tę funkcję do 1949 r. Uczył w Gdańskim Instytucie Muzycznym z siedzibą w Sopocie. Występował jako solista w Filharmonii Bałtyckiej i jako prelegent na koncertach. W 1947 r. organizował ze Stefanem Śledzińskim Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Sopocie (dziś Akademia Muzyczna w Gdańsku). Był w niej prorektorem (1954, 19590-1961) oraz rektorem (1961-1972).

Roman Heising był też działaczem społecznym, przewodniczącym Komisji Kultury PMRN, a tajże animatorem życia muzycznego w Sopocie i regionie gdańskim. Został mecenasem zespołów chóralnych i muzycznych, których w owym czasie funkcjonowało w Sopocie kilka. Autor m.in. Metodyki nauczania śpiewu (1930), juror konkursów chóralnych oraz międzynarodowych festiwali piosenki w Sopocie. W latach 1961-1964 radny miasta Sopotu.

Sopot 1947r. / Projekt Sopocianie

źródło inf. UMS/ Sopot.pl/Projekt Sopocianie