Sprzedawcy z rynku w Sopocie bankrutują! "Straciłem 150 tys. złotych! Nikt za to nie bierze odpowiedzialności" [WYWIAD]

Strach przed epidemią, przeciągające się w czasie obostrzenia, zamknięte restauracje - to tylko niektóre powody załamania handlu i dramatycznego spadku przychodów dla przedstawicieli wielu branż. Choć wielkie sieci nadal sobie radzą, to w zdecydowanie gorszej sytuacji znajdują się obecnie drobni handlarze. Sprzedawcy z Sopockiego Rynku są zdruzgotani. Odkąd pamiętają nie było tak złego roku. W przypadku rolników straty sięgnęły już dziesiątek, a nawet i setek tysięcy złotych. Przez koronawirusa ludzie tracą oszczędności życia. Mają poczucie, że w obliczu kryzysu zostali pozostawieni sami sobie i nie mogą liczyć na realne wsparcie z żadnej strony.

Z Andrzejem Lipińskim, rolnikiem sprzedającym swoje produkty na Sopockim Rynku, rozmawiał Przemysław Szczygieł.

______

Jak ocenia pan sytuację na Sopockim Rynku w okresie przedświętecznym? Klienci przychodzą? Kupują?

Sytuacja jest bardzo zła. Niech zobaczy pan, ilu kupujących jest. My jesteśmy rolnikami, tu sąsiadki tam samo. Się dziewczyny, proszę, jak starają. Moja żona w nocy robiła piękne wyroby. I co? I wszystko pada. Na dzień dzisiejszy ja jako rolnik straciłem sto pięćdziesiąt ton warzyw. Zgniło wszystko w kopcach od wiosny, bo restauracje nam zamknięto. A pan Morawiecki? Po prostu olewka. Nie należy się nic. To jest dramatyczna sytuacja. My na granicy bankructwa jesteśmy.

Co się zmieniło w ciągu ostatnich kilku miesięcy? Jak to wygląda, kiedy zestawić obecną sytuację z tą z października na przykład?

Nic się nie zmieniło. Straciłem 150 tysięcy złotych, licząc po złotówce za kilogram warzywa. Po złotówce pan w żadnym markecie w Sopocie czy Trójmieście nie dostanie za dobrej jakości warzywa. Straciłem sto pięćdziesiąt tysięcy złotych, nikt za to nie bierze odpowiedzialności, a takich ludzi jak ja są tysiące. My jesteśmy rodzinnymi gospodarstwami. Nas się gnębi od '89 roku.

Ja musiałem wyjeżdżać za granicę, żeby gospodarstwo ratować. Dalej mamy ciężko. Dalej mnie się niszczy. Dzisiaj pan Morawiecki powinien odpowiadać własnym majątkiem za to, co zrobili. Mnie nie obchodzi jakaś pandemia, jakieś coś. Ja miałem trzy klęski żywiołowe. Powiedziano mi, że nie ma klęski żywiołowej. Dla mnie też nie ma klęski żywiołowej dzisiaj. To jest po prostu wielka ściema.

My nie mamy żadnej pomocy. Wyrywkowo dla publiki rząd coś działa. To tam świniarzom troszkę, tym, co kwiatki hodowali to troszkę, ale to jest taka pomoc, wie pan... Przysłowiowa złotówka rzucona.

Jak ktoś stracił sto czy dwieście tysięcy złotych na kwiatach, to on tam dostanie ze dwa tysiące złotych wsparcia, czy tam z pięć tysięcy. Co to jest za pomoc?

To nie brzmi jak realna pomoc.

To jest żart. Wie pan, to jest kpina po prostu. Jak ja trzy klęski żywiołowe miałem w 2017, w 2018 i w 2019 roku, to zalało, wysuszyło, jak nie to, to to. Tracę pieniądze. Po pięćdziesiąt-sześćdziesiąt tysięcy złotych rocznie za same zasiewy, a gmina przychodzi i daje mi pięć tysięcy złotych. A czterdzieści pięć tysięcy kto mi pokryje?

Mało tego. Jest klęska ogłoszona przez wojewodę pomorskiego, a wójt gminy Mikołajki Pomorskie każe mi przedstawić ekspertyzę z Gdyni za czterdzieści tysięcy złotych. Ja, poszkodowany rolnik, mam przedstawić ekspertyzę, która kosztuje czterdzieści tysięcy złotych z ING, tutaj z Gdyni! Czy to jest normalne? To teraz ja się pytam: poproszę przedstawić mi ekspertyzę, że to jest faktycznie epidemia i wprowadzić stan klęski żywiołowej!

Do tego nie poczuwają się do odpowiedzialności za niszczenie tego ostatniego bastionu kapitału polskiego – czyli tych gospodarstw rodzinnych. Przecież my Mercedesa drugiego nie zbudujemy czy BMW. Zapomnijmy o tym. My jesteśmy rolniczym krajem. I teraz nam się zabrania już grzebać w ziemii nawet! To o co tu chodzi? Co my mamy robić w tej Polsce?

Od jak dawna sprzedają państwo swoje produkty na Sopockim Rynku?

My jesteśmy tutaj z żoną niecały rok. Jak na Trójmiasto to jest tyle, co na przeżycie. Jako gospodarstwo nie kupię z tego paliwa do ciągnika. Na prąd, na jakieś jedzenie czy opłaty wystarczy. Ale nie jestem w stanie kupić nasion na nowy sezon, ani opłacić kredytów

Żeby ci ludzie tu przychodzili... wiadomo. Ale kiedy jest wyprzedany cały dostęp do klienta zachodnim korporacjom.... to część ludzi idzie do supermarketów, a my jesteśmy w podziemiu dystrybucji. To są resztki, ochłapy ze stołu pańskiego. A wielcy Europy kroją sobie ciasto na nas.

Wygląda to tak, jakby władza zamiast pomagać szkodziła obywatelom.

Przez to też jedzenie dla ludzi w mieście jest droższe. Pan płaci trzy złote za marchewkę u mnie, teraz, tutaj, a ona mogłaby kosztować złotóweczkę! Tak samo jest z mięsem, z mlekiem. Tylko do tego musiałby być stworzony odpowiedni system dystrybucji. Dajmy na to, żebym ja nie musiał wyjeżdżać z gospodarstwa. Wyobraźmy sobie, że miasto przysyła swoje samochody, bierze ten towar na przykład koncern Polska Żywność, jakiś taki GS [red. - Gminna Spółdzielnia „Samopomoc Chłopska”], i idzie dystrybucja.

Narzut powinien wynosić maksymalnie dwadzieścia procent. Czyli marchewka u pana w Sopocie powinna kosztować złoty dwadzieścia. Mięso – kotlet, jak u rolnika kosztuje teraz trzy złote tucznik... to pan w Sopocie powinien płacić maksymalnie cztery złote za kilogram! A jak przeliczyć wszystko, to zdarza się, że narzut jest nawet do dwóch tysięcy procent! Za buraczka w hurtowni na dzień dzisiejszy płacą mi dwadzieścia groszy, za ziemniaki piętnaście groszy. Niech pan zobaczy, za ile w sklepie jest. Za dwa, trzy złote, cztery? Łatwo sobie policzyć. Nie trzeba być wielkim ekonomistą czy matematykiem. Narzut jest w tysiącach procent. W katolickim kraju!

Ja powiem tak: już nic nie chcę od Morawieckiego i tej całej kliki! Ale gdzie jest polski episkopat? Przecież jesteśmy katolikami! Gdzie jest polski prymas? Czemu nie neguje tej lichwy? Lichwa jest zabroniona w Piśmie, tak? A kościół nie staje za przeciętnym obywatelem. Lichwa jest dopuszczona do normalnego życia społecznego. Dwa tysiące procent narzutu na polskie produkty rolnicze!

Myślę, że to ważny komentarz. Dziękuję panu za tę rozmowę.

Również dziękuję. Mam nadzieję, że będziemy mogli jeszcze w przyszłości wrócić do tego.

[ZT]6217[/ZT]