ADHD to najczęściej występujące zaburzenie neurorozwojowe u dzieci, dotyka około 5-7% populacji młodocianych. ADHD nie da się wyleczyć, ale możemy pomóc dziecku w przystosowaniu się do życia codziennego. Mimo, że ADHD u dzieci różni się od tego, z którym mierzą się dorośli, to właśnie okres dzieciństwa w dużej mierze wpływa na to jakie strategie radzenia sobie wypracuje człowiek. Zaburzenie to zostanie z dzieckiem do końca życia, więc to czego nauczy się w tym okresie będzie procentowało w życiu dorosłym. Istnieje psychoterapia indywidualna i leczenie farmakologiczne, które w znaczący sposób poprawiają jakość życia dziecka, lecz problemy w funkcjonowaniu nie znikają bezpowrotnie. Życia z ADHD dziecko musi się nauczyć, aby w przyszłości jak najlepiej funkcjonować.
Dzieci z ADHD odczuwają duże napięcie, które mogą rozładowywać poprzez niecierpliwość i potocznie zwane “kręcenie się”. Napięcie to ciągle rośnie, więc dziecko w pewnym momencie będzie musiało zniwelować je i dać upust swojej nadruchliwości. Innym skutkiem ADHD są zaburzenia koncentracji i uwagi. Odnoszą się one do czynności, które nie przynoszą szybkiej nagrody i wymagają skupienia. Monotonność tych czynności uniemożliwi dziecku podjęcie próby skupienia się na niej lub wykonania. Kolejną charakterystyczną cechą dzieci z ADHD jest impulsywność. Dzieci te podejmują czynności bez uprzedniego przemyślenia czy są one stosowne. Te trzy czynniki przeplatają się ze sobą lub mogą występować osobno. Pierwsze objawy ADHD u dzieci występują przed siódmym rokiem życia. ADHD realnie wpływa na jakość życia dziecka czyniąc je trudniejszym. Dzieci te bowiem często nie osiągają tak dobrych ocen jak ich rówieśnicy i mierzą się z konfliktami w sferze społecznej. Zdarza się, że przez ich impulsywne zachowania wchodzą w konflikty z uczestnikami grupy, przysparzając sobie tym samym opinie źle wychowanych i niegrzecznych.
Podstawową terapią, którą podejmuje się w przypadku zdiagnozowania ADHD u dziecka jest terapia behawioralna. Jest to terapia skupiona wokół rodziców lub opiekunów, aby nauczyć ich jak zarządzać zachowaniem dziecka. Innymi słowy jak odróżnić problem wynikający z objawów zaburzenia od tego, co wynika z zachowania na które dziecko ma wpływ i może zmienić. Rodzice uczą się jak dostosowywać i modyfikować otoczenie dziecka tak, aby było ono mu bardziej przyjazne, na przykład, dlaczego dziecku z zaburzeniem ADHD może pomóc poprawne ustawienie biurka, przy którym odrabia lekcje. Psychoterapia pomaga wprowadzać zabawy i system nagród, ale też sztywne zasady i konsekwencje. Ważne jest, aby opiekunowie podjęli współpracę z placówką szkolną, do której chodzi dziecko, tak aby tam również zostały wprowadzone dostosowania.
