Sopot Agnieszki Osieckiej. Śladami wielkiej poetki

Sopot to wyjątkowe miejsce w życiu jednej z najwybitniejszych polskich artystek, Agnieszki Osieckiej. Poetka, pisarka i autorka wielu kultowych tekstów właśnie tutaj osiadła w ostatnich latach życia, współpracując z Teatrem Atelier. 

Agnieszka Osiecka po raz pierwszy Sopot odwiedziła już jako młoda dziewczynka. Do kurortu wybrała się na wakacje wraz z mamą i koleżanką. Pokochała to miasto od pierwszych chwil. Całymi dniami spacerowała po molo albo wylegiwała się na plaży. Gdy pogoda nie dopisywała, chodziła do kawiarni albo do kina. Młoda Agnieszka przyglądała się dorosłemu światu w Sopocie, bacznie obserwując zachowania społeczno-towarzyskie na ulicach, na plaży albo w restauracjach. Tutaj poznała pierwsze cienie i blaski życia. 

Na stałe związała się z Sopotem w 1994 roku, gdy zaczęła współpracę z małym, kameralnym teatrem przy plaży, Teatrem Atelier. Sztuki napisane dla niego są przez krytyków uznawane za najlepsze w jej całym dorobku artystycznym. To między innymi "Darcie pierza", "Wrogowie, opowieść o miłości". Była współautorką spektaklu muzycznego pt. "Wtedy wrócą moje pieśni". Doskonale pracowało jej się z założycielem teatru i jego dyrektorem, André Hübnerem-Ochodlo. Mówiła, że tutaj znalazła swoje miejsce na ziemi, w którym wreszcie jest szczęśliwa. Była zaangażowana w działalność teatru. Bywała na każdej próbie, a po spektaklach zostawała, by porozmawiać z widzami. Od śmierci artystki w 1997 roku, Teatr Atelier nosi jej imię. 

Miasto pokochało poetkę, tak samo jak ona kochała Sopot. Oprócz teatru jej imieniem nazwano także alejkę do niego prowadzącą. Aleja Agnieszki Osieckiej, która łączy ulicę Powstańców Śląskich z Aleją Franciszka Mamuszki została otwarta w 2011 roku. Krzywy Domek także uhonorował Agnieszkę Osiecką, wieszając jej tablicę pamiątkową, która była pamiątką wieńczącą spotkania z jej twórczością "Potessa w Sopocie" w 2008 roku. Agnieszka Osiecka została również patronką III Liceum Ogólnokształcącego w Sopocie. Szkoła dumnie głosi, że znalazła się w gronie tych, dla których słowa poetki codzienności są drogowskazem życia.