W lipcu br. miłośnicy kultury z całego Trójmiasta ponownie spotkają się w malowniczym Parku Kolibki, by uczestniczyć w jednym z najbardziej niezwykłych wydarzeń festiwalowych lata - 19. edycji Festiwalu Kultur Świata Globaltica. Od 19 do 21 lipca, zabytkowy Park Kolibki, położony na pograniczu Gdyni i Sopotu, ponownie stanie się miejscem spotkania kultur z różnych zakątków świata.
Festiwal Globaltica, odbywający się od 2005 roku, to wyjątkowa okazja do zanurzenia się w różnorodności tradycji i zwyczajów z całego globu. Co roku organizatorzy dbają o to, aby program był bogaty i zróżnicowany. Uczestnicy festiwalu będą mogli doświadczyć nie tylko muzyki, ale wezmą również udział w projekcjach filmowych, interesujących warsztatach i spotkaniach, a także obejrzą niezwykłe wystawy.
W 2024 roku festiwal podzielony będzie na cztery główne strefy tematyczne:
Dodatkowo dla najmłodszych uczestników przygotowano specjalne atrakcje, takie jak warsztaty artystyczne i spektakle teatralne, które edukują i bawią jednocześnie. W ramach festiwalowych inicjatyw społecznych organizowane są także spotkania warsztaty z udziałem psów asystujących, które mają na celu budowanie świadomości i wspieranie osób z niepełnosprawnościami, warsztaty muzyczne czy zajęcia z jogi i pilatesu oraz inne formy aktywności fizycznej, które promują zdrowy styl życia i harmonię ciała i umysłu.
Festiwal oferuje także szeroki wachlarz innych aktywności, w tym projekcje filmowe, wystawy oraz spotkania literackie, które ożywiają przestrzeń kulturalną Trójmiasta. W ramach "Cinema Globaltica" zaprezentowane zostaną filmy dokumentalne, poszerzając horyzonty widzów o spojrzenie na świat z różnych perspektyw.
[Bośnia i Hercegowina]
Globaltica, 2O/O7/2O24
Urodzony w Bośni i Hercegowinie, z ojca Chorwata i matki Serbki, Robert Šoko po odbyciu obowiązkowej służby wojskowej opuścił ówczesną Jugosławię i przybył do Berlina w 1990 roku. Tam wymyślił nazwę i stworzył koncepcję projektu BalkanBeats – obecnie legendarnego i kultowego cyklu imprez. Przez prawie trzydzieści lat jako DJ mieszał dzikość bałkańskich uroczystości ludowych z akcentami berlińskich nocy. To więcej niż projekt, to bitwa kulturowa; grając oryginalne lub zremiksowane wersje tradycyjnych bałkańskich utworów, BalkanBeats nie tylko zapewnia im przestrzeń na scenie world music i na parkietach, ale także we wspomnieniach młodych ludzi. Te tradycyjne dźwięki, zmieszane z nowoczesnymi, elektronicznymi bitami, uderzają w imprezową publiczność jak błyskawica. Są szorstkie i pełną emocji, melancholijne i radosne zarazem.
BalkanBeats to już w zasadzie odrębny gatunek muzyczny, coś, co wygenerowało się samoistnie i przetrwa tylko w kulturze kosmopolitycznej. Šoko organizował regularne wydarzenia BalkanBeats w całej Europie (Berlin, Paryż, Budapeszt, Londyn), Ale także w Meksyku i Tokio. Jednak od 10 lat świątynią BalkanBeats jest berliński klub Lido, w którym odbywają się sety DJ-skie i wyjątkowe koncerty. Na przestrzeni lat na scenie Roberta Šoko pojawiło się wielu uznanych artystów bezpośrednio związanych z gatunkiem - m.in. Boban Marković, Fanfare Ciocarlia, Mahala Rai Banda, Dubioza Kolektiv, Gogol Bordello, Balkan Beat Box, Shantel i wielu innych.
Możecie być pewni, że podczas gorącej sobotniej nocy na Globaltice, impreza z BALKANBEATS będzie absolutnie szalona!
[Cypr]
Globaltica, 2O/O7/2O24
Pochodzący z podzielonej stolicy Cypru, Nikozji, Buzz' Ayaz to nowy projekt prowadzony przez Antonisa Antoniou – założyciela wielokrotnie nagradzanych zespołów Monsieur Doumani i Trio Tekke. Grupa wnosi świeży oddech do wschodniośródziemnomorskiej psychodelii, rocka i bluesa. Dynamiczny, niecodzienny rytm i ostre riffy klarnetu basowego tworzą brudną, transową atmosferę. Jednocześnie iskrząca energia przepływa przez ich nieoczekiwane aranżacje, utrzymując słuchacza w napięciu. Rezultatem jest rozmyty miejski pejzaż dźwiękowy syntezatorowych tekstur i dubowej elektroniki – rodzaj nawiązania do psychodelicznych brzmień organowych z lat 70-tych, brzęczących burdonów czy anatolijskich melodii mikrotonalnych.
Tradycja ludowa płynie głęboko w żyłach każdego z członków zespołu. Wspólnie wykorzystują ją jako kolorową paletę, za pomocą której tworzą współczesną mozaikę: dźwiękowy wszechświat XXI wieku z silną lokalną tożsamością. Współczesne odzwierciedlenie miejsca, polityki, geografii oraz mieszania się światła i cienia w duszy burzliwej Nikozji - tyglu kultury greckiej, tureckiej i wielu innych. Muzycy grupy są swego rodzaju aktywistami – pochodzą z obu stron podzielonego miasta. Ich wspólne granie jest celową próbą stworzenia muzycznego ciała, które odda głos całej Nikozji, rozbrzmiewając echem ponad jej betonowymi murami i punktami kontrolnymi, na bezgranicznej wyspie oświetlanej tym samym słońcem.
Debiutancki album zespołu Buzz' Ayaz ukaże się pod koniec sierpnia 2024 roku nakładem uznanej niemieckiej wytwórni Glitterbeat Records.
Muzycy:
[Sámi / Norwegia]
Globaltica, 19/O7/2O24
Gabba, co w języku Sámi oznacza „renifera pokrytego kością słoniową”, to zespół, który płynnie łączy tradycyjny joik z wpływami norweskiego folku, muzyki amerykańskiej i innych tradycji muzycznych. Ich twórczość jest odzwierciedleniem stylu życia Sámów, a każda piosenka przenosi słuchacza w rozległe krajobrazy regionu Arktyki.
Sámowie to rdzenni mieszkańcy Europy Północnej. Zamieszkują Norwegię, Finlandię, Szwecję i Rosję. Wszyscy czują się spokrewnieni, nawet jeśli mówią różnymi językami, ponieważ nigdy nie uważali granic za coś więcej niżt ylko linie narysowane na papierze. Joik (lub yoik) to tradycyjna forma pieśni. Według badaczy to jedna z najdłużej żyjących tradycji muzycznych w Europie. Światopogląd Sámów opiera się na szamanizmie, a joik tworzy emocjonalną więź między ludźmi, zwierzętami i przyrodą. Dźwięk joika jest porównywalny z tradycyjnym śpiewem niektórych kultur rdzennych Amerykanów. Wraz z chrystianizacją Sámów śpiewanie joików uznano za grzech. Dziś tradycja śpiewu joik jest wciąż żywa i jest również wykorzystywane jako źródło inspiracji i element współczesnej muzyki tego północnego ludu.
Na czele zespołu Gabba stoi młody, niewidomy mistrz joika John André Eira pochodzący z małej wioski Mazé w regionie Guovdageaidnu. Wnosi on do muzyki grupy dziedzictwo swoich przodków, a także oryginalne kompozycje. Ich zapadające w pamięć, urzekające brzmienie jest wypadkową charakterów członków zespołu, innowacyjnego podejścia do tradycji i wieloletniego doświadczenia muzyków.W 2023 roku Gabba niedawno otrzymał norweski odpowiednik nagrody Grammy w kategorii „muzyka tradycyjna”, co ugruntowało jego status jako jednego z wiodących zespołów Sámi w kraju.
Muzycy:
PIXVAE
[Kolumbia/Francja]
Globaltica, 2O/O7/2O24
Pixvae to nazwa eksperymentu botanicznego - skrzyżowania owocu palmy i brzoskwini. Podobnie jak hybryda, od której zespół zapożyczył swoją nazwę, ich unikalne brzmienie jest wynikiem muzycznej krzyżówki. Ci alchemicy łączący gatunki mieszają wyrafinowany rock i afro-kolumbijskie korzenie muzyczne, aby stworzyć wyjątkowe, mocne brzmienie o latynoskim zabarwieniu. Pixvae ewoluuje poprzez poszukiwanie równowagi pomiędzy esencją currulao – tradycyjną muzyką południowego wybrzeża Kolumbii, a muzycznymi eksperymentami pionierów muzycznego podziemia Lyonu. Francuzi czasem dostosowują się do kolumbijskiego metrum, Kolumbijczycy dają pohałasować na swoim podwórku. Wynik tej polityki ustępstw, kontrolowanej eklektycznej symbiozy jest co najmniej spektakularny.
Na tym muzycznym skrzyżowaniu Afryki, Atlantyku i Pacyfiku liderem jest Romain Dugelay. Jest dyrektorem tego projektu - zgodnie z trwającą tradycją hybrydyzacji muzyki przygotował najnowszy materiał skupiając się na Marimbie de Chonta, centralnym instrumencie currulao. Wspierany przez swoich wieloletnich partnerów z tria Kouma (Léo Dumont na perkusji i Damien Cluzel na gitarze), łączy brzmienia saksofonów i instrumentów klawiszowych z marimbą Juana Carlosa Arrechei i wyjątkowym wokalem Israëla Quinonesa. Pierwszy zepchnął rytm i brzmienie swojego instrumentu na krańce jazzu i rocka. Drugi natomiast wspiera wokalnie Jennyfer «Xiomarę» Torres, która niedawno dołączyła do grupy. Całą trójka kolumbijskich muzyków odpowiada tu za współczesne podejście do tradycyjnych motywów melodycznych, oryginalne teksty i świeże spojrzenie na kulturę currulao.
Muzycy:
[Polska]
Globaltica, 20/O7/2O24
Muzyka WoWaKin dotarła ostatnio do szerszej grupy odbiorców za sprawą ścieżki dźwiękowej do kultowego już w pewnych kręgach serialu Netflixa - “1670”. Zespół tworzy w nurcie muzyki korzeni, na pograniczu tradycji, folku i improwizacji. Specjalizuje się w interpretacjach muzyki tradycyjnej. Jest znany wśród wielbicieli tańca. Repertuar czerpie z bogatych muzycznie regionów Polski - Radomszczyzny, Mazowsza, Kujaw, Podlasia. Trio tworzy muzykę akustyczną, wirtuozersko używając instrumentarium typowego dla muzyki tradycyjnej. Słychać w ich muzyce skrzypce, harmonię trzyrzędową, bęben, cymbały, basy. Muzycy podejmują dialog z tradycją i eksperymentują, nie stroniąc od zabaw muzycznych i improwizacji. Stąd pojawiające się w wielu utworach zaskakujące instrumenty - kalimba i banjolele. W repertuarze mają pieśni liryczne, obrzędowe i przyśpiewki, kujawiaki, mazurki, oberki i polki. Ich muzyka odznacza się wigorem, energią, a z drugiej strony liryzmem i delikatnością.
Zespół tworzą Paula Kinaszewska - skrzypaczka i śpiewaczka, Bartłomiej Woźniak - kompozytor, śpiewak, multiinstrumentalista i Mateusz Wachowiak – harmonista. Ich wspólną pasją jest polska muzyka ludowa. Odkrywają przed nami świat królującej niegdyś w Polsce muzyki tanecznej, będącej niezapisanym a fascynującym skarbem polskiej wsi. Muzycy czerpią swój repertuar z żywego przekazu, jeżdżąc na wieś i ucząc się od starego pokolenia muzykantów i śpiewaczek.
Na Globaltice grupa zaprezentuje materiał ze swojej najnowszej płyty i wystąpi z gościnny udziałem dwójki znamienitych muzyków: z Martą Maślanką - cymbalistką znaną z nagrań muzyki filmowej oraz z awangardowym improwizatorem, klawiszowcem i pianistą - Piotrem Zabrodzkim (znanym z wytwórni Lado ABC, oraz wielu składów m.in. Warszawskie Combo Taneczne czy Mitch&Mitch).
Muzycy:
[Węgry]
Globaltica, 19/O7/2O24
Pierwotna natura muzyki tradycyjnej, wyrafinowanie klasycznych kompozycji, energia muzyki rockowej i czystość myślenia Bartóka charakteryzują węgierski zespół Söndörgő, którego kariera trwa prawie trzydzieści lat i jest uważany za jeden z najbardziej ekscytujących, innowacyjnych i odnoszących sukcesy zespołów na świecie międzynarodowej sceny world music.
Czterech z pięciu członków zespołu należy do tej samej rodziny: trzech braci (Áaron, Benjámin i Salamon Eredics) oraz kuzyn (Dávid Eredics). Ich główną inspiracją jest legendarny Vujicsics Ensemble, który od blisko pięćdziesięciu lat gra autentyczną południowosłowiańską muzykę ludową. Zespół ten tworzą bowiem ich ojciec, wujek oraz inni członkowie rodziny Eredics. Można zatem rzec, że to oni przekazali muzykom Söndörgő tradycje muzyczne. Ich głównym instrumentem jest tambura (znana również jako tamburitza), instrument szarpany popularny zarówno w serbskiej, jak i węgierskiej muzyce ludowej, ale inne instrumenty – w tym dęte oraz akordeon są równie ważnymi elementami pejzażu dźwiękowego grupy. Zespół gra tradycyjną muzykę południowosłowiańską, ale warto tu wyjaśnić, co dla nich oznacza tradycję. Według ich artystycznego światopoglądu tradycja przypomina stale płynącą rzekę. Tradycyjna muzyka nie jest przez nich traktowana jako obiekt muzealny do rekonstrukcji, ale jako żywy i pulsujący “muzyczny surowiec”, źródło inspiracji.
Söndörgő znani są ze swojej wirtuozerii, świeżych, zapierających dech w piersiach występów i wyjątkowego instrumentarium – I właśnie tego wszystkiego można spodziewać się po ich koncercie na festiwalu Globaltica.
Muzycy:
[Tanzania]
Globaltica, 19/O7/2O24
The Zawose Queens to wyjątkowy zespół muzyczny z Tanzanii, który zdobywa coraz większe uznanie na międzynarodowej scenie muzycznej. Na jego czele stoją Pendo i Leah Zawose czerpiące głęboko z bogatej spuścizny muzycznej swojego kraju. Kontynuują one dzieło swojej słynnej rodziny, która od pokoleń pielęgnuje tradycje plemienia Gogo (Wagogo). Najbardziej znanym przedstawicielem tej muzycznej kultury był nieżyjący dr Hukwe Zawose – postać już legendarna, znana ze swego pięciooktawowego głosu i charakterystycznych nakryć głowy, w których występował (ojciec Pendo i dziadek Lei).
Obie panie to utalentowane wokalistki i instrumentalistki, które łączą swoje umiejętności, aby tworzyć muzykę będącą pomostem między tradycją a nowoczesnością. Ich repertuar obejmuje zarówno tradycyjne pieśni Gogo, jak i nowe kompozycje, w których odważnie eksperymentują z różnorodnymi gatunkami muzycznymi. Ich muzykę charakteryzuje zarówno duchowość jak i ognista energia. Mamy tu elektronikę, elementy polirytmii jak i niesamowite polifonie wokalne. Pojawiają się też brzmienia tradycyjnych instrumentów: wprowadzająca w trans fidel chizeze, podobna do mbiry illimba, charakteryzująca się głębokim rezonującym brzmieniem, które idealnie komponuje się z harmonicznymi wokalami, czy ngoma - tradycyjne bębny, które stanowią podstawę rytmiczną wielu utworów zespołu.
Ich muzyka opowiada historie o życiu codziennym, miłości, naturze oraz społeczności, a także przekazuje mądrości przodków. Zespół nie boi się eksperymentować, wprowadzając do swoich utworów elementy współczesnej muzyki, co sprawia, że ich twórczość jest zarówno głęboko zakorzeniona w tradycji, jak i świeża oraz innowacyjna. Za ich debiutancki krążek zatytułowany „Maisha” odpowiedzialna jest legendarna wytwórnia Real World Records.
Muzycy:
[Senegal]
Globaltica, 19/O7/2O24
Orchestra Baobab, ikona senegalskiej sceny muzycznej, znana ze swojego unikalnego stylu i wpływu na muzykę afrykańską, występuje regularnie na całym świecie już od ponad pięćdziesięciu lat trwania swojej niezwykłej kariery. Założona na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku w stolicy Senegalu, Dakarze, grupa stała się synonimem muzycznego dziedzictwa Afryki Zachodniej, łącząc tradycyjne rytmy i melodie z nowoczesnymi brzmieniami.
Zespół bardzo szybko zdobył popularność już na początku swojej działalności, grając regularnie w klubie Baobab, od którego wziął swoją nazwę. Muzyka grupy to mieszanka różnych wpływów – od tradycyjnych rytmów senegalskich, mbalax, przez kubańskie son i guajira, po jazz i soul. W latach 70-tych i 80-tych Orchestra Baobab była jednym z najważniejszych zespołów w regionie, a ich albumy cieszyły się ogromnym uznaniem. Po krótkiej przerwie w działalności, zespół powrócił na scenę w latach 90-tych, zdobywając nowych fanów na całym świecie. Ich album "Pirates Choice" z 1982 roku, ponownie wydany w 2001 roku, uznawany jest za klasykę muzyki świata. Aktualnie grupa przygotowuje nową płytę, której wydanie zapowiedziane jest na jesień tego roku. Ma to być hołd złożony wszystkim muzykom, którzy przez lata tworzyli ten wyjątkowy zespół. Można powiedzieć, że dokonała się tu zmiana pokoleniowa – większość oryginalnych muzyków zespołu już nie żyje, jednak ich miejsce zajęło nowe pokolenie – synowie i inni krewni, kontynuując w ten sposób wyjątkową karierę ikony muzyki afrykańskiej.
Orchestra Baobab to więcej niż tylko zespół muzyczny; to symbol kultury, tradycji i innowacji. Ich muzyka łączy ludzi, pokonuje bariery i pozostawia niezatarte ślady w sercach słuchaczy na całym świecie.
Muzycy:
[Wielka Brytania / Włochy]
Globaltica, 21/O7/2O24
Justin Adams i Mauro Durante po raz pierwszy spotkali się na włoskim festiwalu Notte della Taranta w 2011 roku, jednak o regularnej współpracy zdecydowali blisko 10 lat później. Ten niesamowity projekt łączy dwa odmienne światy muzyczne, tworząc jedyne w swoim rodzaju brzmienie, które przenosi słuchaczy w niezapomnianą podróż przez różnorodne kultury i tradycje.
Po jednej stronie tego projektu mamy Justina Adamsa - legendarnego brytyjskiego gitarzystę i producenta, znanego z eksperymentowania z różnymi gatunkami muzycznymi, od bluesa po rock i world music - jego współpraca z takimi artystami jak Robert Plant czy Tinariwen przyniosła mu uznanie jako jednego z najbardziej innowacyjnych muzyków na współczesnej scenie muzycznej. Po drugiej stronie stoi Mauro Durante - włoski skrzypek, perkusjonista i genialny kompozytor, jeden z liderów wielokrotnie nagradzanego Canzoniere Grecanico Salentino – grupy uważanej za autorów renesansu pizzica; współpracownik Ludovico Einaudiego i globtroter z powołania. Duet w 2021 roku wydał album „Still Moving”, który został gorąco przyjęty przez krytyków i od razu zdobył prestiżową nagrodę Songlines Music Award, co zaowocowało długą trasą koncertową po całym świecie.
Projekt Adamsa i Durante łączy ich różnorodne muzyczne korzenie, tworząc dźwiękowy pejzaż, który jest zarówno głęboko zakorzeniony w tradycji, jak i innowacyjny - transowe rytmy lokalnego wariantu taranteli o nazwie pizzica mieszają się z oryginalnymi riffami gitarowymi inspirowanymi rockiem, boogie czy pustynnym bluesem. Ich wspólne występy to nie tylko koncerty, ale także muzyczne rytuały, które angażują publiczność i zapraszają ją do współuczestnictwa w artystycznym doświadczeniu.
Muzycy:
[Demokratyczna Republika Konga]
Globaltica, 20/O7/2O24
Przewodzony przez charyzmatycznego lidera Jupitera Bokondji zespół Jupiter & Okwess nieustannie przekracza granice - zarówno muzyczne, jak i kulturowe. Ich unikalne brzmienie, pełne energii i pasji, oraz zaangażowanie w ważne kwestie społeczne sprawiają, że są jednym z najbardziej ekscytujących i inspirujących zespołów współczesnej sceny muzyki świata.
Jupiter Bokondji, znany jako "Generał Rebelii", urodził się w Kinszasie, stolicy Demokratycznej Republiki Konga. Już od najmłodszych lat fascynował się muzyką, czerpiąc inspiracje zarówno z lokalnych tradycji, jak i z wpływów zachodnich, takich jak James Brown, The Jackson Five i Jimi Hendrix. Jako nastolatek, przez dłuższy czas mieszkał w Berlinie Wschodnim – jego ojciec był tam dyplomatą i to właśnie za “żelazną kurtyną” powstał jego pierwszy zespół Die Neger (Czarnuch). “Neger” to jedno z pierwszych niemieckich słów, jakie poznał, dzięki ludziom, którzy wskazywali na niego palcami, gdy mijał ich na ulicy. Po powrocie do Kinszasy, w latach 90-tych założył zespół Okwess International, który później przekształcił się w Jupiter & Okwess. Twórczość grupy to nie tylko wspaniała muzyka inspirowana rytmami, językami i zwyczajami około czterystu grup etnicznych regionu – transowa, pełna eksperymentów i hołdu Afrobeatowi i rock'n'rollowi, ale także silne przesłanie. Teksty piosenek często poruszają tematy społeczne i polityczne, odnoszące się do sytuacji w Kongu oraz do uniwersalnych problemów współczesnego świata. Jupiter ma na koncie współpracę z tak cenionymi artystami jak Damon Albarn (Blur, Gorillaz), Warren Ellis (Nick Cave & The Bad Seeds) czy 3D (Massive Attack). Zespół zyskał międzynarodową sławę, występując na prestiżowych festiwalach muzycznych na całym świecie, takich jak Glastonbury, Roskilde czy WOMAD. Grupa do tej pory wydała 3 krążki, a każdy z nich spotkał się z entuzjastycznymi recenzjami krytyków i słuchaczy. Ich koncerty to profesjonalne, pełne energii i werwy spektakle przepełnione doskonałą muzyką.
Muzycy:
[Polska / Burkina Faso / Senegal]
Globaltica, 21/O7/2O24
Niezwykły, przekraczający granice kultur i kontynentów zespół niezwykłych muzyków, Hizbut Jámm powstał z inicjatywy jednego z najoryginalniejszych polskich i światowych gitarzystów, Raphaela Rogińskiego.
Do współpracy Raphael zaprosił gitarzystę i wokalistę Mamadou Ba, wirtuoza kory Noumsa Dembele oraz związanego z warszawską sceną perkusistę Pawła Szpurę. Choć debiutancki album Hizbut Jámm ukazał się na początku roku, to historia składu jest dłuższa. „Hizbut Jámm powstał właściwie w innym świecie - przed wojnami i pandemią” – tłumaczy Rogiński. Nazwa zespołu jest odwołaniem do rozmaitych, religijnych, przede wszystkim sufickich bractw obecnych w Senegalu i oznacza dosłownie „Bractwo dla pokoju”.
Kompozytorem wszystkich utworów jest Rogiński, natomiast teksty w języku wolof napisał Mamadou Ba. Nie jest to muzyka wprost afrykańska, choć Raphael przyznaje się do fascynacji zachodnioafrykańską sceną psychodeliczną sprzed pół wieku: Guelewar Band de Banjul czy Dief Dieul de Thies. Drugim ważnym punktem odniesienia jest niemiecki krautrock, w szczególności Can. Jak zwykle u Rogińskiego, to muzyka ciężka do prostej klasyfikacji. Nienachalnie wirtuozerska, gęsto spleciona. Transowa i transcendentna. Hizbut Jámm tworzą intrygującą opowieść o podróży – może to być rejs po Nigrze czy Senegalu, może to być przejażdżka mazowieckimi bezdrożami i polami – zachwycie i nadziei.
Album zespołu został doceniony przez prasę polską i zagraniczną oraz otrzymał tytuł “Top of the World” od magazynu Songlines.
Muzycy:
______________
Z pełnym programem festiwalu można zapoznać się tutaj:
Globaltica to nie tylko festiwal, to także okazja do odkrywania różnorodności kulturowej i budowania mostów między ludźmi o różnych tradycjach i doświadczeniach życiowych. Wydarzenie to niezaprzeczalnie wyróżnia się w letnim kalendarzu imprez kulturalnych Trójmiasta, przyciągając co roku tysiące osób poszukujących inspiracji i artystycznych doznań.
Zapraszamy wszystkich miłośników kultury do udziału w tej wyjątkowej podróży dookoła globu. Globaltica 2024 - spotkajmy się na pograniczu Gdyni i Sopotu, by celebrować różnorodność świata w jednym magicznym miejscu.
0
0
0
0
0
0
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz