Kultowe kino Polonia zostało zamknięte w 2010 roku, ustępując miejsca klubowi Copacabana, a następnie oddziałowi sklepów odzieżowych H&M. Było najstarszą sopocką instytucją tego rodzaju.
Kiedy stało się jasne, że placówka zostanie zlikwidowana, wielu mieszkańców nie mogło tego zaakceptować. W styczniu 2009 roku stanęli oni murem, trzymając transparenty z hasłami "Sopocianie obudźcie się", "Łapy precz od kina Polonia". Protesty jednak nie przyniosły oczekiwanych skutków, bo choć budynek nie został wyburzony, a wręcz przeciwnie - poddano go gruntownej renowacji - to. już cztery lata wcześniej władze województwa sprzedały przedsiębiorstwo Neptun Film firmie Capital Park. Nowy właściciel bynajmniej działalnością kulturalną nie był zainteresowany. Na miejscu kina otworzono klub, który przez jakiś czas wzbudzał wiele kontrowersji, aż w końcu podzielił los Polonii. Niedługo po tym wydarzeniu budowlę oddano do remontu, a kiedy ten dobiegł końca, miejsce zostało zagospodarowane przez sieć odzieżową H&M.
Epoka multipleksów
Nie jest jednak tak, że Sopot został bez kina. Podobnie jak w wielu innych polskich miastach, tak też w nadmorskim kurorcie głównym propagatorem kultury filmowej okazała "sieciówka". Multikino, które powstało w Centrum Haffnera, było zdecydowanie bardziej konkurencyjne. Sześć sal kinowych zdolnych do tego, by pomieścić łącznie 1070 widzów z pewnością mogło generować znacznie większe zyski niż Kino Polonia z 379 miejscami. Różnica podobna do tego jakby kameralną restauracyjkę zestawić z prężnie działającym, zautomatyzowanym fastfoodem.
"W okresie coraz bardziej rozpowszechniającej się multipleksyzacji, kina studyjne grają istotną rolę w świecie kinowym. To tam znajdziemy artystyczne perły, których w normalnym multipleksie nie wyświetlają. W takim Heliosie czy Multikinie znajdziemy najbardziej komercyjne jak i dochodowe filmy i ktoś nastawiony na rozrywkę z pewnością znajdzie coś dla siebie. Natomiast kina studyjne skupiają się na bardziej ambitnym i artystycznym repertuarze; częściej wyświetlane są filmy europejskie niż w multipleksie, który pokazuje produkcje polskie i W OGROMNEJ ilości produkcje amerykańskie. Niestety kin studyjnych jest coraz mniej i ten fakt ogromnie mnie smuci, lecz wierzę w ich odrodzenia. Niedawno powstało Kino Kameralne [red. - w Gdańsku], które wyświetla świetne filmy i z tego co wiem, to przychodzi na nie naprawdę dużo ludzi. Bo ludzie czują potrzebę obejrzenia czegoś innego niż kolejną produkcję Marvela czy polską komedię" - komentuje sytuację Paulina Pietrzak, studentka filmoznawstwa na Uniwersytecie Gdańskim.
(Fot. dawnysopot.pl)
Historia sopockiego kina
W budynku willi Guttjahr działalność filmową rozpoczęto już w latach 30. XX wieku. Wcześniej budynek pełnił między innymi funkcję kasyna, teatru rozmaitości, miejsca na dansingi, kabaretu, a także rezydencji mieszkalnych. Pierwsze sopockie kino powstało w 1936 roku, kiedy to nieruchomość weszła w posiadanie Willy'ego Kuschela. Rok później podobną działalność otworzył Louis Ernst, dotychczas zarządzający kabaretem Indra Palast.
Tuż po II wojnie światowej lokal przejął Aleksander Gąssowski. W willi Guttjahr otworzono wtedy Teatr Dramatyczny (późniejszy Teatr Kameralny). Przestrzeń parteru oddano zaś na użytek Kina Polonia. To funkcjonowało przez kolejnych 65 lat, stając się jednym z najbardziej charakterystycznych punktów sopockiego Monciaka.
Dziś w Sopocie kina studyjnego brak. Co prawda odbywają się projekcje w ramach Sopot Film Festival, a rozpowszechnianiu kinematografii przysłużyła się też działalność Teatru na Plaży, to jednak chciałoby się zapytać: gdzie te czerwone foteliki?
Źródła:
0
0
0
0
0
0
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz