Powstała w latach 1891-1892 przy ulicy Schulstraße willa Wernera zachwyca swoją historią. Została wybudowana na zlecenie warszawskiego fabrykanta, właściciela cukrowni oraz fabryki czekolady, Leona Władysława Piotrowskiego.
Wzmianka o Piotrowskim pochodzi z 1892 roku. Na łamach Gazety Copockiej wspomniano zarówno o budowie rezydencji, jak i majtku inwestora. Oprócz fabryki w posiadaniu przedsiębiorcy były także cukiernia i rafineria położone we wsi Leszno.
Zezwolenie na budowę neorenesansowej willi wydano 6 stycznia 1891. Budynek zrealizowano według projektu autorstwa architekta Wilhelma Wernera. Najprawdopodobniej jeszcze przed rozpoczęciem sezonu letniego 1892 roku budynek otoczono okazałym ogrodem, w którym pięć lat później postawiono wspartą na korynckich kolumnach świątynię dumania według projektu Carla Kupperschmitta. Jej centralnym punktem uczyniono fontannę z basenem.
Do dziś przepych willi Wegnera skupia na sobie wzrok przechodniów. Rzeźbione ramy okienne, liczne detale zdobnicze, kolumnowe balustrady, kamienne kwiatony i płaskorzeźby na elewacji wywołują niesamowite wrażenie. Nie dziwi zatem, że już po śmierci Piotrowskiego w 1912 roku rezydencja przechodziła z rąk do rąk stale ciesząc się dużym zainteresowaniem. Początkowo willa trafiła w ręce wiedeńskiego kupca Seroka. Ten ze względu na swoje powiązania ze Szwedami określał posiadłość jako "Szwedzki Dwór".
W 1928 roku rezydencja stała się własnością rodziny Montenffel. Przestronne pokoje stały się wtedy nowym domem dla baronowej Sophie von Montenffel-Szöge. Baronowa zasłynęła między innymi z organizowania wystawnych przyjęć, na które tłumnie ściągały miejscowe elity. Świetność domu Montenffel miała jednak zakończyć się wraz z wybuchem 2 wojny światowej. Niedługo przed dramatycznymi wydarzeniami z września 1939 r. willa służyła za siedzibę duńskiego konsula Lucjana Byczkowskiego.
W pierwszych miesiącach wojny Montenffelowie sprzedali majątek. Nowym właścicielem stała się Szwedka Helmi Gohlubück-Gösta Kfin. Ta jednak nie korzystała z uroków willi długo, gdyż już w 1946 r. rezydencja została przeznaczona na konsulat Stanów Zjednoczonych, zaś dwa lata wcześniej Helmi opuściła posiadłość.
Kolejne lata przyniosły dalsze zawirowania. Budynek sprzedano Stefanowi Grabowskiemu, ten jednak pod naciskiem władz komunistycznych był zmuszony udostępniać na potrzeby państwowe. W 1960 roku wraz z końcem kadencji konsula Szwecji do willi Wegnera wprowadził się ówczesny konsul brazylijski - Colbertt.
W roku 1974 obiekt przeszedł na rzecz spółdzielni mieszkaniowej, aby ostatecznie z biegiem lat stać się własnością prywatną.
Współcześnie Willę Wegnera możemy podziwiać przy ul Kościuszki 41, na rogu z ul. Władysława IV.
Źródła:
0
0
0
0
0
0
0 0
Szkoda, że artykuł nie o owym polskim Willy Wonka.
Szczególnie że Willy Wonka ma polski wątek... 22:49, 20.07.2019